4. ΤΑ ΖΩΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ
4.4 Αγάπες με ουρά
Το νόημα του κειμένου
Τα δυο κείμενα αναφέρονται στη σχέση της γάτας με τον άνθρωπο αλλά και με τον σκύλο. Επίσης, περιγράφονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του κατοικίδιου, που δε γίνεται ποτέ πραγματικός φίλος, λόγω της ύπουλης συμπεριφοράς του και της ανεξαρτησίας του χαρακτήρα του.
Επίθετα σε –ύς –ιά –ύ
Έτσι κλίνονται και τα ελαφρύς, βαρύς, μακρύς, παχύς, πλατύς, φαρδύς, τραχύς κ.ά.
Η γενική ενικού του αρσενικού και του ουδετέρου σχηματίζονται σε - ιού.
- Το -υ του αρσενικού και του ουδετέρου διατηρείται μόνο στην ονομαστική, αιτιατική και κλιτική ενικού.
- Στη γενική ενικού και και σε όλες τις πτώσεις του πληθυντικού το -υ τρέπεται σε -ι
Επαυξημένη πρόταση
Μια πρόταση που αποτελείται από την Ονοματική Φράση και μια μορφή Ρηματικής Φράσης, τότε με βάση τα συστατικά της λέγεται Απλή Πρόταση.
Μια πρόταση που αποτελείται από την Ονοματική Φράση, τη Ρηματική Φράση αλλά περιέχει και προσδιορισμούς (δηλαδή λέξεις που δεν είναι απαραίτητες, αλλά μας δίνουν επιπλέον πληροφορίες για άλλες λέξεις) για να εμπλουτίσουμε τον λόγο μας, τότε η πρότασή μας λέγεται Επαυξημένη Πρόταση.
Π.χ. Απλή πρόταση: Πήγα στο θέατρο.
Επαυξημένη πρόταση: Χθες πήγα στο θέατρο με την αδερφή μου.
Τι είναι ο χρωματισμός της φωνής ;
Οι άνθρωποι επικοινωνούμε μεταξύ μας με την ομιλία. Μπορούμε να καταλάβουμε όμως αυτόν που μιλάει αν είναι ήρεμος, θυμωμένος, χαρούμενος ή λυπημένος. Αυτό το καταλαβαίνουμε από :
- την ένταση της φωνής (αν δηλαδή μιλάει δυνατά ή σιγά)
- τη σταθερότητα της φωνής (αν δηλαδή "τρέμει" η φωνή του)
- την ταχύτητα των λέξεων (αν δηλαδή μιλάει γρήγορα ή αργά)
Όλα αυτά είναι ο χρωματισμός της φωνής και μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε όχι μόνο όταν μιλάμε αλλά και όταν διαβάζουμε ένα κείμενο ή ένα ποίημα, ώστε να το καταλάβει καλύτερα ο ακροατής μας.
Ομοιοκαταληξία
Η ομοιοκαταληξία είναι ένα από τα στολίδια τού στίχου, πού άρχισε να χρησιμοποιείται στην ποίηση κατά τούς Αλεξανδρινούς χρόνους. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ομοιοκαταληξίες στα ποιήματά τους. 'Επίσης η «μοντέρνα» λεγόμενη ποίηση δε χρησιμοποιεί ομοιοκαταληξίες.
Στις περιπτώσεις πού μια στροφή έχει τέσσερις στίχους, ομοιοκαταληκτούν συνήθως ο πρώτος με τον τρίτο και ο δεύτερος με τον τέταρτο στίχο: Ομοιοκαταληξία πλεχτή.
Μπορούν όμως να ομοιοκαταληκτούν και ο πρώτος με τον δεύτερο, ο τρίτος με τον τέταρτο: Ομοιοκαταληξία ζευγαρωτή.
Όταν σε ένα τετράστιχο ομοικαταληκτούν ο πρώτος με τον τέταρτο και ο δεύτερος με τον τρίτο η ομοικαταληξία λέγεται σταυρωτή.